Sevdim;
Adamakýllý sevdim.
Yüreðimin üzerinden ýrmaklar geçercesine,
Su gibi bir aþký gözlerinden içercesine,
Ýçimdeki yangýna gömlekler biçercesine.
Söze gerek yoktu,
Bir bakýþýn en acýtan yerini seçercesine.
Sevdim;
Aklýmdan çýkarmadým bir an olsun yüzünü,
Tüm dillerde ezberledim yemin sözünü.
Göðsümde taþýdýðým bir kafes deðildi;
Unutulmuþ ne varsa,
Ne varsa aþktan yana,
Sanki bir tek ona, ona eðildi.
Sevdim;
Adamakýllý sevdim.
Yaðmur oldum topraðýna.
Kuraktý, karanlýktý , ýraktý,
Koþar adým aþtým geceleri bu yüzden.
Bu yüzden umutla selamladým her sabahý.
Sevmek bir dilim ekmek, bir bardak çaydý belki ;
Gelir diye beklediðim masada,
Demlendirdim huzuru onun için her gün.
Zamansýzdý,
Yarýnsýzdý,
Ýmkânsýzdý,
Yine de sevdim,
Adamakýllý sevdim.
Çünkü, kalbime bir tek o sýzdý.
Arzu Karadoðan
Aþkýn Soluma Emanet kitabýmdan
.............
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.