ümitsizlik suyu içitirler bir zaman bir zaman dert verirler þer olur yaren hastalýk hamuru yedirirler çiðcen çiðcene kokar durur nefesin bir zaman
yine de bilmezsin ümit pýnarýnýn kaynaðýný yine de isyandasýn hayýrýn þer ellerinde, yine de tatmazsýn þifa kaynar ocaðýnda, ocak yanar da, nefesin hâlâ çiðce kokmakta.
istemem ey sevgili! sensiz ve ümitsiz, istemem ey candan da öte! dert bende hoþ, istemem ey þafii’m! hastalýk sensiz þifasýz, istemem ey âþkýn da özü! çið bende, benden.
himmet senden, karamsarlýk beri dursun bana, isyan etmek mi, neyi sabrettin daha insan hâþâ. hastalýk ta senden þifa da, yüreðim oy acýmakta. ben yanayým ocaðýnda, gönül feda olsun sana. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.