Özleyen Özlem'in Kaleminden

Sen çocuktun;
o zamanlar da konuþurdun aynalarla
bakýþlarýnda uçurumlar
bakýþlarýnda hep eylül vardý
gülüþlerin kimsesizdi, suya düþen yaprak gibi
savrulurdun,akýp giderdin düþ dünyana
rüyalarýn sessizdi
içine akýttýðýn tuzlu yaþlarýndý
katýðýn hayatýnda.
büyüdün;
büyüttün gözünde hiç olanlarýný
ya da ömrünün çoklarýný
hiç olanlar kayboldu
çoklarýn zaten yoktu,
korkularýna sarýldýn en çok
ninnileri vardý kulaklarýnda annenin
hiç söylemediði
hiç saramadýðý kollarý vardý yanýnda özlediðin
tahta beþik sallanýyor taþ duvarlarýnda
cýlýz bir keman sesi kulaklarýnda
lâ lâ lâ lâ lâ
yürüyorsun;
cevapsýz kalan sorularla dansýn hayatla
bak aðlýyor kentin bile haziranda
bulutlar da senden yana aslýnda
korkma!
hazýrlýk var bak yukarlarda
uzat ellerini kaldýr semâlara
gülüþün asýlý kalsýn bulutlarda
yaðacaksýn nasýlsa hazanlarda
bir damla bir damlasýn kâinatta
durma karýþ sen de okyanuslara,
ama ben, ya da içimdeki sen
kýzma n’olur korkuyorum
anla,
dinle saatin tik-taklarýný
ne diyorlar dinle
ha-yat ha-yat ha-yat
kayýyor ellerimden
yaþanmamýþ bir hayat
tutamýyorum anla!
susma diyorsun,
kim var ki dinleyecek,
bir gün gelecek
uzaklarda ýþýklar sönecek
deniz küsecek
dalgalar sahilleri terkedecek
eller yastýk altýna gidecek
ansýzýn!
bir gün ansýzýn
o gelecek beni de götürecek
lâ lâ lâ lâ lâ

13 Haziran 2008 Özlem


Sosyal Medyada Paylaşın: