de
AKBİL BOŞ
Meçhule uzanan yolda giden bir otobüs hayat
Evet, otobüs boþ ama benim akbil de boþ
Boþluða bakýyorum çaresiz bir þekilde
Ýlerlesene be saat, cebinde akrep mi var?
Teslim oldum sana iþte, hâlâ garezin mi var?
Otostop çekmek zor kaderime karþý
Hangisi kolay ki, ne var ki zahmetsiz?
Gönlümün her zerresi bu kadar mý kýymetsiz?
Tüm tanýdýklarýmdan darbe üstüne darbe yedim
Verip veriþtiriyorlar arkamdan haksýzca
Ben sadece küçük bir yuva ve mutluluk bekledim
Þimdi ben hariç herkes mutlu, herkesin evi var
Ýçimde daðlanan zamansýz bir acý
Taþýdýðým bu cana meðer kimler kiracý?
Gözyaþlarým sel olmuþ, tüm þehri götürüyor
Bir de belediye çalýþýyor derler (!)
Þimdi bütün fotoðraflarý sildi telefonun hafýza kartý
Bana bir þey býrakmadý, hýncým içimde kaldý
Tüm birikimim birkaç gülünç hatýra
O da para etmez ki ahir zamanda
Þimdi bir ben, bir de bomboþ gri duvarlar
Birlikte susuyoruz, o beni anlýyor, ben de onu
Ýhanet etmiyor bana aynalar, yalan söylemiyor
Sen busun diyor, alýþ diyor, þehrin seline karýþ diyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.