İçimdeki ses

Ýçimdeki ses sen de biliyorsun yaþananlarý,
Öyle çarpýyorsun ki duvarlarýma tarumar oluyorum.
Nereye gitsem hep senin gibi yalnýzým.

Hergün toplanan yüzbinleri anlayamýyorum,
Kýrk ikindi yaðmurlarýnda yeþeren hayatlarý arýyorum.
Lakin gerçekler çok farklý
Ýçimin çýðlýklarýný duyuramýyorum.

Zamana ve mekana ben de direnmek isterdim,
Ýsterdim ki aynalarýn dilini tercüme edeyim.
Nakýþ nakýþ iþlenen yalnýzlýklarý anlatayým.

Geçti o günler,
Dünlerden elimde hiçbir þey kalmamýþ,
Büyüsüne kapýldýðým kapýlar,
Öyle yüzüme çarptý ki kaldým yapayalnýz.

Adýný koyduðum mavi de tutsak olmuþ prangalara.
Ýçimde bir þehir ölüyor da,
Neden binler gülüyor anlayamýyorum.

Þehrin büyükleri de küçükleri de iz peþinde,
Hangi izi býraktým geçmiþe bilemiyorum,
Benden kalanlar bana býrakýlanlar,
Hep yalnýz hep hüzünlü.

Sosyal Medyada Paylaşın: