Saat geceyi yarýladý! Ve ben hala uyumadým Karanlýðýnda düþ büyütüyorum Elimde kalem Dilimde sen Kalbimde yarýna dair umutlar Babam, insan büyüdükçe çocuklaþýr derdi Ben yaþlandýkça aðlýyorum, Çocuk gibi.. Oyuncaðýný hayal eden Geleceðine el konulan çocuk Ve sonra gittiðin yöne, secdeye kapanýyorum vakitsiz Bir anda, karanlýða resmini çiziyorum Picasso ya inat, çerçevesine sokuluyorum, yalnýzlýðý ihlal edercesine
Sahi Azize’m; sen karanlýktan korkar mýsýn? Mesela geceler siyah yerine mavi giyinse Siyah sadece sýrrýmýzý örtse Hayallerimizi kaybettiðimiz yerde tekrar bulsak Acaba diyorum, taþlanýr mýyýz? Gece cürümlere gebe Ve gece tende yanýk kokusu býrakýr, sýzarken odama sokak lambasý Ben hala yokluðunun kalabalýklarýndayým Rihteri ölçülemeyen depremler oluyor beynimde Yokluðunda fay hatlarým kýrýlýyor
Sahi Azize’m ; Sen geceden korkar mýsýn? Mesela bugün sabah erken olsa Ve güneþ ☀ hiç batmasa Sen þiir olsan, ben seni kalbime yazsam yazsam ve hiç silmesem umarsýzca okusam Ve sonra dizelerine , kanasam, kanasam, kanasam... 😢
23 Mart 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.