Soruyorum

Yýlýþýp konuþarak köþede duruyorum
Arsýz gönlüme sýzan dillere soruyorum
Baþý sonu belirsiz bir hayal kuruyorum
Kalem kâðýtsýz yazan ellere soruyorum.

Nedensiz olaylardan öfke kin doluyorum
Biraz ürkek adýmla yavaþça yürüyorum
Elimde kuþ lastiði dalda kuþ vuruyorum
Eserek yuva bozan yellere soruyorum.

Ýçimdeki hortumla yanardað suluyorum
Her þey ortada iken ben kimi koruyorum
Kazanan kaybeden yok saçýmý yoluyorum
Rüzgâr önünde tozan küllere soruyorum.

Meyvenin hamý gibi ah erken çürüyorum
Haddimi bilmeyerek ben fazla oluyorum
Aradýðým nedir ki seherde buluyorum?
Masum bülbüle kýzan güllere soruyorum.

Yürekteki volkandan çok derin soluyorum
Bir örümcek misali zor aðlar örüyorum
Yaþlanýnca anladým kendimi yoruyorum
Umman görmeden azan sellere soruyorum.

11.03.2019
Ahmet Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: