BUZ KESTI YUREGIM....!
Bu gece anladim kimsesizligimin sessizligini
Düslerim vuslata bes kala ihtilale ugradi
Oysa gelecege dair umutlarim heveslerim vardi
Gömdúm karlar altina kardelenlerimi
Seni düsünürken buz kesti yüregim..
Uyuyamadigim gecelerime hasretini sayiklarken
Sabahlari gune seninle baslamak.
Simdi yasanmamis duygularim var sana dair
Bilmedigim kokun dokunamadigim tenin
Seni arzularken buz kesti yuregim..
Acitiyor sensizlik hüzün bürünürken matemime
Yanlizliga bürünüyor bu sehrin geceleri
Amansiz kangeren sevdaya tutsak sol yanim
Ben seni ve sensizligin cikmazindayim
Askinla yanarken buz kesti yuregim..
Ah mutsuzlugumm ahhh
Bir sen kaldin asi yillarimdan geriye
Kurumus yaprak gibi susuz cöl gibi catirdiyor kalbim
Titrek yarali bir kus misali sancili bedenim
Gecermi kahreden acinin ruzgari estikce
Dinermi icimdeki volkan seni düsündükce buz kesti yuregim...
Gul ozcanli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.