Kýþ bitti, soðuklar gitmedi... Kalp karartan acý sönmedi. Puslu hava’da vahþet gezdi. Kýydý çiçek açan dallara. ~# Dili hortum oldu uzadý. Uzakta ki bala dokundu. Tatsýz dudaklarý patladý; Çenesine kanlý ben kondu. ~# Buz gibi daðlar’da gezerdi... Yol üzeri bir eve kondu. Avuç ovdu, ýsýnamadý. Balta sapýný büküverdi. ~#
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.