Kýþ bitti, soðuklar gitmedi... Kalp karartan acý sönmedi. Puslu havada vahþet gezdi. Kýydý çiçek açan dallara. ~# Dili hortum oldu, uzadý. Uzaklardaki bala dokundu. Tatsýz dudaklarý patladý; Çenesine kanlý ben kondu. ~# Buz gibi daðlarda gezerdi... Yol üzerindeki bir eve kondu. Avuç ovdu, ýsýnamadý. Balta sapýný büküverdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.