Kapkaranlýk suratlar, zerre miktarý nur yok, Düþtüðümüz bu haller ihtiraslar yüzünde. Ýmkanlar fazla amma; hiç kimsede huzur yok, Melanet dökülüyor insanlarýn sözünde.
Bu karanlýk tünelin sonu nereye çýkar? Kinden kararan kalpler nice gönüller yýkar, Herkesi hakir görür, ona tepeden bakar, Ýnsan bile deðiliz baþkasýnýn gözünde.
Allah’a inanýrsan eþrefi mahlukatsýn, Eðer isyan edersen; yalnýz kemikle etsin, Kaybetmiþsin her þeyi, huzura da hasretsin, Ýyilik cevherini parlatýver özünde.
Cennet bir mükafatsa, cehennem de cezadýr, Yaptýðýn kötülükler kendine de ezadýr, Nefsi yoldan çýkaran; kavga ile nizadýr, Mevlam bizi korusun cehennemin közünde.
Gençliðine güvenme, gelip geçiyor çaðýn, Tünelden çýkmak için Hak’kýn nuruna sýðýn, Bazen dumanlar çöker, görünmez gönül daðýn, Ne hikmetler gizlidir, bazen de bir hüzünde.
Sabri Koca
Sizden gelenler:
Uðraþýp çabalarken Kemal’e erer yaþýn Bazen huzurlu olur bazen çileli baþýn Dökülürken sel gibi dertle yüklü gözyaþýn Hep doðru olmak lazým yokuþunda düzünde ...Ayhan kocabay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.