ben yalnýzlýðý siyah bir çarþaf gibi giyerken üzerime yaralarým bu kadar derinken hiç dikiþ atmadým , attýrmadým kalbime herkese açýk bir duruþmada da bulunmadým
komþu bahçeden cevizleri aþýran kargaya suç unsurlarýný ortadan kaldýr parmak izlerin benim ellerimle silinsin dedim beyaz bir van kendisine "karbeyaz" kimliðini verdim aslýnda en çok o hakediyordu yeþil pasaportu sevdiði dünyanýn bir ucunda olunca
sabah uyanýnca ilk iþim görünen bütün uzuvlarýmý yýkamak oldu görünmeyen ne varsa kalp gözüme emanet ettim güneþ doðmadan "bismillah" diyerek düþtüm yine yollara düþüme annem gelsin diye sabahlayan baþucuma yedi Ayetel Kürsi býraktým sessizce
güneþ yüzünü çýkarýrken bulutlarýn arasýndan bir selfielik ömrüm daha var mý bilemedim ellerim nefes nefese martý çýðlýklarýndan öperken çocuksu bir coþkuyla ördekleri sevgi kýrýntýlarýyla besledim
suya yansýyan babamýn hayalini sýmsýký kucakladým gözbebeklerim sulu sepken bir yaðmura tutuldu âhhh bir uzansa babamýn avuç içleri yetim yüzüme sarýp sarmalasa avuç içlerinin þefkâtinde eriyip yok olsa hüznün si sesi kalýn do’nun önünü keserek
daha dün yeni doðmuþ bir buzaðýyla göz göze geldim her ne kadar gözlerini açamasa da hayat objektifine kayýt edildi bu an annesi onu temizlerken zevkten dört köþe olan kalp atýþlarýnin EKG sýný çektim
yeni saðýlmýþ 7,5 litre süte 6 euro öderken bir öküze seninle selfie yapabilir miyiz dedim utanmadan dilini çýkarttý o an þarjöre öyle bir basmýþým ki beynimin loblarýna kadar iþledi ve huzur buradaki hayvan b*oklarýna bile aldýrmadan mutluluktan hiç birþeyi gözün görmemesiymiþ dedim
âhhh o taze tezek kokusu âhhh o köyümün tandýrlarýnda piþen taze ekmeðin lezzeti babaannemin elleri sürülen o peynirli gözlemesi yokuþ yukarý uzanan baðlar kaval seslerini delen kuzu sesleri ve beni köyümün yaðmurlarýnda yýkasýnlar þarkýsý âhhh gözü çýkacýsa gurbet âhhh ki âhhh....
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.