ömrümü çalarken aþka ahrazlar ey bedenimde saklý ruhum bilmez misin i mgemde senler manasýz benlikler yüreðimde yangýnlar var
isyanlý sükutla adýn zikredilse bir yerde panikleyerek geri döner göçmen kuþlar sokakta susar çocuklar ben, teþne demeden az önce yanýmdan ayrýlmýþsýn gibi ýslanýr kirpiklerim
kýrlangýç kanatlarý kadar narin bildiðim sen bileyerek dünden hýrsýný her metreye bir daraðacý her soluða bir neþter sözlerinle göðün memesinden aðular saðarsýn
küllendi söndü diye düþünürken içindeki volkanlar yeni homurtularla kaynamaya baþladý ölümüne okunan sela sesini hissetmiþçesine artçý sarsýntýlarý içimde uluyor kuduz köpekler
hesap vermeden açýklama yapmadan gittin ya küstüm her þeye Elmalý konaða, Kocatepe’ye MY Sanat’a Tiyatro’ya gitmiyorum artýk anlayacaðýn el ele gezdiðimiz sokaklara bile uðramýyorum
bazen eskaza farkýnda olmadan uðrasam duraða son uðurlayýþým gelir aklýma alaycý tavýrlarla tebessüm etmiþtin ya merak ediyorum da giderken sen mi çaldýn bedenimden saklý ruhumu
Efkan ÖTGÜN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.