Sen bir þemsiye gibi koruyorsun beni yaðmurlardan Ama yokluðunda hasretin bir sel gibi Dökülüyor... Önce saçlarýma Gözlerime Ve en son dudaklarýma Dudaklarýmdan kalbime iniyor Üþüyorum yokluðunda Ama derinlerde aþkýnýn köz gibi yakan Sýcaklýðý geliyor Sýcak ve soðuk çarpýþtýðýnda Bir sis bulutu çöküyor bedenime Ve ellerim bu buhuda Görmeden yazýyor sana Bu gönülden herþey kopuyor sana Ve sen hiç birþeyden habersiz Uzaklarda nefes alýrken Bu beden her zerresine kadar bulanýyor sana Özlüyor kokunu ve bir daktilo gibi atýyor kalbim Sonu yok kelimelerin ama Her yazdýðým þiir gamzelerinle bitiyor.
Tolga AYTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tolga Aytekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.