elimde en kýrmýzýsýndan þarap göðün yüzüne baktým, o da bana, hüzünlüydü ! bazen maviydi, bazen gri, sonra morardý, bir ara yeþile döndü, oysa, en sevdiðim renk kýzýl/dý! ve gece, romantik bir þiire dönüþtü gözlerimde geciken bir ömür zamansýz bir çýðlýk gibi susuyorum içime kor cemreler düþtü i mgeye ve þiir, geç tutuþan ateþti kalbimde önce perdeleri yandý tenimin sonra yalnýzlýðým daðlandý ve sonra dedim ki; haydi uyu kalbim, anlaþýlan bu gece de gelmeyecek...
15 Mart 2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.