elimde en kýrmýzýsýndan þarap göðün yüzüne baktým, o da bana, hüzünlüydü! bazen maviydi, bazen gri, sonra morardý, bir ara yeþile döndü, oysa, en sevdiðim renk kýzýl/dý!
ve gece, romantik bir þiire dönüþtü gözlerimde geciken bir ömür zamansýz bir çýðlýk gibi susuyorum içime kor cemreler düþtü si mgeye.
ve þiir, geç tutuþan ateþti kalbimde önce perdeleri yandý tenimin sonra yalnýzlýðým daðlandý ve sonra dedim ki; haydi uyu kalbim, anlaþýlan bu gece de gelmeyecek...
15 Mart 2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.