Ağlar Gülemem

Aðlarým gülemem bu geçen ömre,
Fanidir bilirim Güneþle Zühre,
Baharda beklerken topraklar cemre,
Aðlarým gülemem geçen bu ömre.

Fanilik korkusu eser derinden.
Bulutlar eksilmez dertli serimden.
Kalbim þikest olmuþ birkaç yerinden.
Aðlarým gülemem kaçan bu ömre.

Beyhudedir artýk tesellilerim.
Baðrýma basarým boþtur ellerim,
Solmuþ ve kokusuz bahar güllerim.
Aðlarým sararýp solan bu ömre.

Teselli arar kalp, yaðar efkârý,
Maziye baksa da kalmamýþ kârý,
Sarsýyor bedeni berzah rüzgârý,
Aðlarým mezara düþen bu ömre

Gözlerim her daim bir sabah bekler,
Çürüyen bedenim hala emekler,
Hayalimi süsler olmaz dilekler,
Aðlarým mazimde Ruþen bu ömre.

Ümitsiz bir çaða dayandý zaman,
Sýkar can evini her yer her mekân,
Bir yük misalidir omuzdaki can,
Aðlarým devirler aþan bu ömre.

Bir müjde beklerim Yüce Mevla’dan,
Bizi zayi etmez bizi yaradan,
Ýnsanlýk âlidir, deðil sýradan,
Aðlarým haddini aþan bu ömre.

Uçuþur Rahmetin engin huzmesi,
Yeþertir ölüyü aþkýn esmesi,
Kuþatýr bir bahar canlý herkesi,
Aðlarým, ümitle coþan bu ömre.

Þiir Atila Yalçýnkaya






Sosyal Medyada Paylaşın: