Aþýklarýn dilinden baþkadýr sevda sözü, Baharlar gelip geçer, bir çiçeði görmeden. Yarinden gayrisini bazen de görmez gözü, Göçüp gider dünyadan, devranýný sürmeden.
Gelip kalbe saplanýr kirpikler ok misali, Yarin kalbi katýdýr, deðiþmez ki hýsali; Daðlar engel çýkarýr, geciktirir visali, Solup gider goncalar sevgi ile dermeden.
Derde duçar olanlar dermaný Hak’tan bekler, Gözyaþýnda saklýdýr yürekteki dilekler, Aþýktan uzun yaþar, bazen de kelebekler, Tat alýnmaz dünyadan, bir gönüle girmeden.
Bülbüller naðme söyler aþýklarýn dilinden, Bazen zehir içilir güzellerin elinden, Boyna ilmek atýlýr yarin bir saç telinden, Dünyaya göz yumulur, muradýna ermeden.
Katý yürekli baba engel koyar araya, Bazen tamah edilir üç, beþ kuruþ paraya, Yar tenezzül eylemez gönüldeki saraya, Aðýrlýðýnca altýn yollarýna sermeden.
Cemali aya benzer, bazen gökte yýldýza, Devamlý kaçar durur, çeker kendini naza, Yüreði yanan aþýk derdini döker saza, Yare sitemler eder; fazla üzüp, yermeden.
Gönüller bir olur da; samanlýk seyran olmaz, Araya engel girer, seven dengini bulmaz, Yar çýkarsa gönülde, bir daha yeri dolmaz, Bazýsý da inanmaz, uðrunda can vermeden.
Sabri Koca
*hýsal: ahlak, huy *visal: sevgiliye kavuþma
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.