Sonbaharýn
Turuncaya çalan yapraklarý dökülürken
sýyrýldý tenim bedenimden.
Bir kenara ittim hüzün yoldaþlýðýný
Giyindim kadere isyan urbanýný
Çýktým seyrü seferine yalan dünyayý.
Önümde uzun ince bir yol
meþakkatli gizeminde
Uzaklarda bir ýþýk hüzmesi ’’gel’’ diyordu
Yeniden umuda yol alýyordu yorgun ayaklarým
Göðsümde pýrpýr eden kelebek kanatlarý
kafesinden sýyrýlýp uçacak gibi
’’Bekle yüreðim’’ diyordum
’’Ýlkbaharda kozasýndan çýkar bütün kelebekler.!’’
Üþüyordum
Yürüyordum titreyiþime aldýrmadan
Daha sýký sarýlýyordum ben bana
Uzaktan
Iþýklý yolun baþlangýcý görünüyordu
Adýmlarým nabýz atýþlarýma denk
Saçlarýmda cemreler
Ben ilkbahara yürüyordum...
Duygu Þen_9 mart 2019
____________________________
Harika yorumuyla bir þiirime daha ses olan, montajýný yapan Hazarbey’e tebrik ve sonsuz teþekkürlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.