ÇÖKTÜM ÇARESİZ

Dün yine hayalin karþýmda durdu
Eski resimlere baktým çaresiz
Anýlar aðlattý düþlerim yordu
Artýk gemileri yaktým çaresiz

Gittin ya adeta dünyam karardý
Gençliðim bir günde soldu sarardý
Kal desem kalmazdýn neye yarardý
Ardýndan gözyaþý döktüm çaresiz

Yalnýzlýkla her gün her an vurulup
Gelmediðin hergün aþka darýlýp
Boz bulanýk akan sele karýlýp
Meçhulden meçhule aktým çaresiz

Mazi mezardadýr gelecek kayýp
Bitmeyen dertleri gün be gün sayýp
Canýndan vazgeçmek günahtýr deyip
Ýlmeði sevdaya taktým çaresiz

Umut var mý bize, bir þeyler söyle
Kanatlarým kýrýk uçamam böyle
Bir enkaz býraktýn omzuma öyle
Dermaným kalmadý çöktüm çaresiz

Gözüm açtým seni gördüm eþ diye
Niçin bana zehir sundun aþ diye
Ne yapsam olmadý baðrýn taþ diye
Kurduðum yuvayý yýktým çaresiz

Yarim diye diye yara gizlerken
Umutla bekleyip yolu gözlerken
Her an her saniye seni özlerken
Hasreti içime çektim çaresiz

Yollar düðümlendi hem de kördüðüm
Yalan olmuþ bir bir gerçek gördüðüm
Yýllar yýlý emek verip ördüðüm
Sevda motifimi söktüm çaresiz.

Kalbimde yaram var senin eserin
Ýzini taþýrým hem de çok derin
Unutmak istemem kalbimde yerin
Anýlarý sandýða týktým çaresiz

Firavun etmedi böyle zulümü
Yanýp yanýp söndüm andým ölümü
Gonca açsýn diye sevda gülümü
Çorak topraðýna diktim çaresiz

Ömürlük düþleri nasýl da yýkýp
Gelmediðin her gün umudu yakýp
Hasretle maziye þöyle bir bakýp
Kapýyý kapatýp çýktým çaresiz

Ayþegül Bahçeci
Sosyal Medyada Paylaşın: