O YÜZLE

Ar damarý çatlamýþ ,insana söz nafile
Nefesini tüketip,uðraþma bu gafille
Ýki elindedir iki yüzlü maskesi
Kan deðildir akan,bizim üzüm sirkesi

Doðruyu yanlýþtan ayýrt edemez olduk
Ah ile vah etmekten sarardýk da solduk
Terlemeden hoop hep hazýra konduk
Ey güzel insan ne ilk nede sonduk

Kimileri kazarken týrnaklarý kýrýlýr
Kimileri azarken takma týrnak yapýþtýrýr
Kazanda bir azanda terazi kefesinde
Hesap verilecek elbet son nefesinde

Üçe beþe bakmaz,nefsine yenik düþer
O küçücük aklýnla zevki sefa sürer
Bunlar ince hesap,vaktini bekler ürer
Bizim küçük akýllý tepe taklak düþer

Akýllýyým diye geçinir,aslýnda pek bir saftýr
Durmadan çaldýðý,elindeki sazdýr
Yürümeden koþmak,hangi insana farzdýr
Yolun sonu görünmez,anca kendini kandýr

Aldýðýn nefes,kafesin içindeki ciðer
Ýnan þu hayatta her þeye deðer
Tespih diye yalan çekip durma
Sonra kafaný duvarlara vurma

Teyerlesende tutmaz ,nefsinin dikiþleri
Paçavraya dönmüþ,ruhunun halleri
Bu ölümün gelen ritimli ayak sesleri
Kaçarý yok sonu belli iki metre mezar
Herkes ömür boyu kendi mezarýný kazar
Sosyal Medyada Paylaşın: