UÇMA

Þimdi mavilikte uçma zamaný,
Býraktým dilimden, aný, amaný,
Kestim göbeðinden onca gümaný!

Gümanýmý geleceðe saklarým,
Aldýrma sen, ben kendimi haklarým!

Her göze baþýnda içtim doluca,
Her sevda kanýma girdi delice,
Çaldý gündüzümü her gelen gece;

Dudaðýmda acý tebessüm kaldý,
Son gelen depremle her þey yýkýldý!

Þimdi küllerimden doð yeni dünyam,
Gerçekleþir belki kýrk yýllýk rüyam,
Ýnce derelerde bulanýk suyam;

Daralan yollarým açýlýr elbet,
Dar boðaz da kalmam ben ilelebet.

Düþe-kalka yürümeyi öðrendim,
Emekliyor þimdi sevda bebeðim,
Her oyun baþýnda ben, körebeðim;

Kestim körlüðümü, kör býçaklarla,
Sonsuz mavilikte beni kucakla.

Bir daha düþürme, sonra kalkamam,
Dallarým boy verdi, meyvesi tamam,
Öz dilimle konuþ, sonra anlamam;

Anlamamak, körlükten de beterdir,
Kalkacaðým son yer, düþtüðüm yerdir.



Hayrettin YAZICI






Sosyal Medyada Paylaşın: