öylesine kayboldum bugün karanlýkta..
zaman ilerledikçe daha da çok kurtuldum benliðimden..
benimle beraber zaman da kaybolmuþtu sanki..
saatin içinde...
eskisi gibi kovalamýyor..
saniyeler dakikalarý...
dakikalar saatleri..
herþey kayýp herþey yok olmuÞ...
yýldýzlar bile denizin maviliðinde kaybolmuÞ..
ne tanýdýk ses var karanlýkta ne de bir ýþýk..
gecelerim gündüzlerimi sonsuza deK terkeTmiÞ..
öylesine kayboldum bugün karanlýkta..
seni bile düþlemekten korkar oldum..
doðrusu yüzün bile kaybolmuþtu..
onuN hayali bile düþmüyordu gözlerimin önüne..
yaþadýðým..
yaþadýðýmýz..
herþey mi bu kdar yalandý..
bu kadar mý çabuk uyanacaktýk rüyadan..
meðer hiç yokmuþuz kudretli sonsuzlukta..
öylesine kayboldum bugün karanlýkta..
bitmeyen çýðlýklar,aðýtlar duydum son kez..
anladým ki son kez kapatmýþým dünyaya gözümü..
artýk hiçbir pusula bulduramazmýþ bana kendimi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.