Bir elde kaðýt bir elde kalem Bazen gölgede bazen güneþte Bazen de ayakta yürürken Yüreðim demir eritirdi Öpsem tutuþur Tepeden týrnaða alev alýrdýn Kirpik uçlarý hasret bulutu Her damlasý da Siyah giyerdi gri bulutlar Gök yarýlýrdý Adý geçmezdi sevdanýn ama Ýkimiz birden sevinirdik Mevsim iki olurdu Ýlk sonbahar yoktu Köþe baþý beklerdim hep Sen caddede yürürken Ben kaldýrýmdan izlerdim Anadilinde söylenirdi Bütün türküler Özlemini çektiðim sen Yasak týn bana her gece Bir umut öldürürdü içimde Her sabah Bir baþka hey canla uyanýrdým Saklardým göz bebeklerime Bazen damla olurdun Dökülürken avuçla tutardým Düþürmezdim yere ama Bedelini yürek öderdi Geriye bir düþ bir gülüþ Birde sen kalýrdýn hayalimde Baktýðým yerde çoðalýr dýn Keskin bir alev gibi yakardýn Yandýðýmý bilir miydin ki hiç Dur bir yol bakayým dedim de Bakmaya yetmezdi düþlerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
erbensalim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.