bir kaç masa ötede gözlerimde asýlý kalan, sensin beni bana hatýrlatan unutulmaya yüz tutmuþ olsamda çoktan, bilir misin sen, sen kimsin, neyin nesisin mazide arayýpta bulamadýðýmýn çaresizliði misin, buna aþk diyorlar sevda da diyorlar, fark ettim o an okþayýnca ruhumu sanki hisseder gibiydim ellerini, ah yok mu þu cesaretsizlik denilen uzattýrmadý bana uzattýrmadý bana benimkileri, söyle sonradan piþmanlýk ne fayda, arkadan bakýþlar kaybolurlarken meçhulde, oluveriyorlardý gülümsemelerimize ziya, ama yine de onca güzelim tebessümler hebadan da heba, kalýrlarken öyle geliyor ki bana kalacaklar gönlümde hep bir yara...
* Berlin, 06.03.2019 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.