EZİLDİM

Ayaklar altýnda kalmýþ kum gibi,
Oradan oraya aktým ezildim.
Ýdamý bekleyen bir mahkum gibi,
Ümitsiz olmaktan býktým ezildim.


Tenha sokaklarda sessizce gezdim,
Sabrým tükenince hayattan bezdim,
Yalnýzlýk ne zormuþ, önce bilmezdim,
Öfkeden diþimi sýktým ezildim.


Kýzgýn sahralara kendimi saldým,
Coþkun ýrmaklarda sulara daldým,
Ne vefaný gördüm, ne de zevk aldým,
Ömrümü boþuna yaktým ezildim.


Bakýþlarýn beni kalbimden vurmuþ,
Yarin cefasýna katlanmak zormuþ,
Gönül ehilleri çok kafa yormuþ,
Her þeyi kafaya taktým ezildim.


Verdiðin cefayý içime attým.
Sana kýzamadým, kendime çattým.
Karanlýk gecede daðlarda yattým,
Çakmaðý boþluða çaktým ezildim.


Bulutlar çarpýþtý, yaðmurlar indi,
Gün doðmaya yakýn birazcýk dindi,
Topraðýn kokusu genzime sindi,
Uzaktaki yola baktým ezildim.




Sabri Koca



_____ deðerli þairlerimize teþekkürler ______

Gülmedim hayattan bir zevk alarak
Niyetim yaþamak insan kalarak
Her gün keder ile dertle dolarak
Ruhumu zindana týktým ezildim...Ayhan Kocabay


Sosyal Medyada Paylaşın: