CEHENNEM CENDERESİ
Çýkardý, birkaç hafta gurbet ellere
Cennet yuvasýna dönmek isterdi sabýrsýzca
Kurduklarý tüm mutluluk hayalleri nafile
Hep bu þekilde yaþardý asýrlarca
Mutlu olmak için kurmuþtu yuvasýný
Eþi, zehir ediyordu ona, ekmeðini aþýný
Geçer diye bekledi tam yirmi küsur sene
Her bekleyiþte, acýlarý katlanarak arttý
Bütün acýlarýný, kederlerini koydu cebine
Çeyrek asýr sonra kantarda tarttý
Kantar tartamadý eziyetlerin aðýrlýðýný
Sadece gösterdi ona kötü bahtsýzlýðýný
Cahil deðildi ki, bütün köprüleri atsýn
Geleceði hesaplardý tam karýþ karýþ
Düþünemezdi düzelmeyen þey hemen batsýn
Bilirdi kötü ile iyi arasýnda sürekli vardý yarýþ
Yapýlanlara, daima þahit tuttu zamaný
Ama gittikçe yavaþlýyordu damarýndaki kaný
Daraldý, üzüldü her gün, bu hatsýz hayatýna
Çocuklar vardý ortada, bir de dost, düþmanlar
Oysa girmemiþti dünyada kimsenin günahýna
Yoktu ki kabahati, yansýtsaydý aynalar
Çok sabretti daðýlmasý için, dumaný
Bu yolda tüketti büsbütün argümaný
Ne gün gördü, ne mutluluk, ne de eðlence
Yaþantýsý, baþtan sona tam bir sefalet
Ne gündüzü gündüz oldu, ne gecesi gece
Her þey sanki kâbus misali birer hayalet
Bulunmadý dünyada dertlerinin dermaný
Her nesne kendisi için tam bir ölüm fermaný
Güldüðü, sevindiði hiçbir günü olmadý
Her aný huzursuzluk, her aný bir ýstýrap
Gittikçe zayýfladý, hiç takati kalmadý
Berrak su diye baktýðý yerlerin hepsi serap
Yosunlar kapladý hep, derenin kenarýný
Tatmin olmak için kaptý dertli sazýný
Tüm hayatýný döktü, sazýn ince teline
Çünkü dertlerini bir tek o anlýyordu
Kurguladýðý yârinin o incecik beline
Ancak hayal âleminde sarýlabiliyordu
Anlayamadý dünyada çektiklerinin sebebini
Boþalttý beyninden geçenlerin hepsini
Yeni bir güne yeni bir hayata gözlerini açtý
Ama ömrünün de artýk ahir zamanýydý
Yýrttý kabuðunu, etrafa ýþýk saçtý
Olmadý hiç faydasý zaten güneþ batmaktaydý
Miras býraktý, ibret dolu düþüncelerini
Uyardý tekrar, bütün insanlýk âlemini
Ýnsanýn her anýnda her saatinde dersler vardýr
Bu ibretlerin her biri Kaf daðlarý kadardýr
Alýnmazsa yaþantýdan, dersler, ibretler
Ýnsanlýðý asla býrakmaz, ne sýkýntý, ne keder
Bu, dünyada yaþayan tüm insanlarýn serüveni
Her gün yeniden anlamlandýrmaktýr evreni
Ey insanoðlu! hüzne deðmez bu dünya asla
Her bir olumsuzluk, ömrümüzü alýr götürür
Ýnsanlarýn yaralarý yok olamaz paspasla
O, ancak güzellikle, hoþgörü ile çözülür
Öyleyse iyiliði besle, öldür içindeki kinini
Küllerinden doð, yaþat canlýlarýn her birisini
03.03.2019-Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.