Solmuyormuþ gibi duran kitap arasýndaki çiçek. Hatýralarýn solmuþ. Baksana! Hatýrlanmýyor artýk renklerin, Kitap arasýnda unutmuþ seni. Birtek sen unutmamýþsýn, Herkes unutmuþ seni.
Hangi daldan koparýldýn, Hangi topraktan söküldün de gömüldün tekrar ? Kokunu özledim çiçek. Sen kokmayý özlemedin mi ?
Þimdi renklerin yok, Renklerini benden baþka bilen yok! Mecbur muydun çiçek solmaya ? Özlemedin mi renklerini ? Özlemedin mi güneþi ? Özlemedin mi beni ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
UfkumKemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.