yedi kýta gezdim yetmiþ kez suya deðdi ayaklarým yedi kuþ baþýma kondu gülüþe gülüþe âhh dedim þansým yâver gidecek yetmiþ yýl çocuktum ya o zamanlar anlatýlan masallara inandým en çok da annemin yedi kez anlatýp yetmiþ kez beynime kazýdýðý uçuç böceði masalýna ama hayret hâlâ çiçeklenmedi tabanlarým
yedi deðiþik ekmekten yedim yetmiþ parçaya böle böle paylaþtým tüm sevdiklerimle en çok martýlar, gölde yüzen ördekler bir de o yedi siyah kuðu sevindi buna çocukluðumun üzerine yetmiþ kez yemin ederim ki hepsi dostlarýmdan daha çok insandý hiç biri vurmadý sýrtýmýn kamburuna üfleye üfleye gülsuyu döktüler sýzýlarýma filizlenmeye baþladým
yedi iklimi yaþadým yetmiþ asýr þiir yazdým kimse duymadan kâh yedi rengine dokundum gökkuþaðýnýn kâh yedi renginde yokoldum matemin eksi yedi derecede yetmiþ saat seviþtim aþkla küle döndük yedi kutup yýldýzý örttü üstümüzü bülbüle döndük yetmiþ kez hâykýrdýk sevgimizi hiçliðe bölündük çiçeklendik
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.