UZAKTA DUR GÖLGEN BANA DEĞMESİN
AYDINK
UZAKTA DUR GÖLGEN BANA DEĞMESİN
Uzakta dur gölgen bana deðmesin
Yakacaksa yaksýn güneþ tenimi
Bulut olsan damlan bana yaðmasýn
Kül etsin düþtüðüm ateþ canýmý
Isýrgan otunun emsali dilin
Sevgin yalan, nazýn çekilmez eza
Cetvele, gönyeye uymuyor halin
Tutumun, söylemin ölçüsüz ceza
Burnun havalarda çalýmýn pek çok
Yüksek tepelerden bakar nazarýn
Cemalin ay sanki kirpiklerin ok
Müstesna ürünü antik pazarýn
Gülü beðenmezsin diken elinden
Kula hor bakarsýn boþ pencerenden
Akort edilemez gönlün telinden
Kargalar seslenir küt hançerenden
Gören gözler, idrak eden kul için
Hatýr edilemez kusurun çoktur
Göstermeye kalksam doðru yol için
Halis sözün sende kabulü yoktur
Fehimden yoksunsun, izanýn noksan
Bencil duygularý sürüp güdersin
Yaþýn otuz deðil olsa da doksan
Böyle geldin böylece de gidersin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.