KIRIM

KIRIM
Bir yiðit inmiþ
Kýrým’ýn daðlarýndan,
Ýstanbul’un göbeðine;
Geçerken Ýstanbul Boðazýný,
Derin derin çekiyordu içine,
Hürriyetin havasýný.
- Ah dedi ah!
-Bir gün gelecek,
-Gardaþlarýmla birlikte,
- Kýrým da, Kafkasya’da da,
Nasip olacak mutlaka;
-Böyle bir nefes…
Fakat boðazý düðümlendi;
Sýktý yumruklarýný…
Gördüm,
Gözlerinde yanýp sönen ateþi.
Sanki bomba düþmüþtü zalimin otaðýna!
Ýþte umut dedim.
Ýþte Cengiz Daðcýnýn torunu dedim.
Ýþte Mustafa Cemiloðlu,
Ýþte Atatürk’ün askeri dedim.
Baðýmsýzlýk ateþinin kývýlcýmý,
Tek tek tutuþturuyordu,
Kafkas daðlarýnda, ovalarýnda…
Türkiye de, þimdi de burada,
Hürriyet meydanýnda!
Giriyordu sevdasý, umudu, aþký,
Gönüllere yudum yudum…
Kýrým Ana Yurdum,
Bitmeyen umudum!..
Yusuf Yýlmaz

Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: