SON TABLO

☆*´¨)
SON TABLO
(..•*

Son eserine baþladý ressam
Tavan arasýndaki daðýnýk atölyesinde
Bir tutam þeker pembesi aldý paletinden
Sürdü tuvaldeki bebeðin aðlayan dudaklarýna
Yaþamýn tadý sandý o rengi bebek
Ve sandý ki, yaþam hep tozpembe
Aldandý, sustu…

Okul yolundaydý çocuk kýþ günü, yarý çýplak
Bir önlük giydirdi O’na Prusya mavisinden
Üþüyen ayaklarýna da bir bot, sarý sýcak
Yaþamýn gizlerini tost yapýp verdi eline
Karný tok, sýrtý pekti artýk
Çocuk sevindi…

Alýp silahýný, güller verdi gencin eline
Karmen kýrmýzýsý, aþk ve ihtiras…
Al, götür dedi sevdiklerine
Bu titanik beyazý da geleceðin olsun senin, tertemiz...
Maviler gücün rengidir
Dokunuyorum yelpaze fýrçamla bak;
Gücün beyninde ve ilminde olsun
Genç yüreklendi…

Bir renk aradý paletinde yaþlanmayý durduracak
Güldüler yaþlýlar:
Kim kaybetti ki sen bulasýn dediler
Umudun rengi yeþil miydi ne?
Biraz serpsem dedi önünüze?
Boþuna uðraþma dediler
Bu tarlada ne ot yeþerir ne umut bundan böyle
Varsa bir tutam sevgi serp yeter
Ýþte o zaman, anýlardan koltuk deðnekleri yaptý ressam
Verdi nur yüzlü yaþlýlarýn titreyen ellerine

Bitirmek için son eserini o gizemli rengi aradý
Bir türlü bulamadý paletinde
Aralayýp yüreðini bir tutam SEVGÝ aldý
Serpti tuvalin her köþesine
Tablo þimdi tamamdý iþte…

Naime ÖZEREN
Sosyal Medyada Paylaşın: