Korkmuyordum artýk Gündüzün aydýnlýðýný sardým belime Mektuplar yazmýyordum Yüreðim son ses açýk Fýsýldasam yankýlanýr en ücra köþelerde Kuþlar çýðýrýyordu Telefon kulübesinde bastýðým her tuþ Sana baðlýyordu beni Duyduðum ses düþlerimdeki insandýn sen Yüreðim kýrbaçlarken dilimi Haykýrýyordum seni sevdiðimi
ÝNSANLAR UNUTULDUÐU ANDA, UNUTULMAMAK ÝÇÝN UMUTSUZ GÖSTERÝÞLER SERGÝLERLER. BU YASA DIÞI BÝR EYLEMDÝR. BÝRLEÞÝMÝN SAÐLANMASI ÝÇÝN SONUÇ VERMEZ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
berken_ak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.