Bu gece sonu gelmeyen sözlerin esiriyim
Gözlerimde eski bir çerçeve;
Ýçi bulanýk.
Ýçimde ise yine o bitimsiz aðrý.
Ödünç alýyorum kendimden, yaþanmamýþ yýllarý.
Gülümseyen anlarý kaybetmeden,
Üstünü çiziyorum acýlarýn.
Benliðimi ele geçiren sen
Hatýrlýyor musun bilmem
Kaç mevsim beklemiþtik kavuþmayý
Gönderdiðin çiçekler hâlâ saklýmda
Yýllar geçti üzerinden
O çiçekler soldu ama sen solmadýn aklýmda.
Ölüme yakýn bir bekleyiþle
Bir ömür geçip gitti aramýzdan
Ne çok þey götürdü hayatýmýzdan.
Getirdiklerini saymaktan farkýna varamadýk
Geride kalan günlerin altýnda kaldýk
Ayrýlýk aldý yükünü gitti, birlikte çýktýðýmýz o yoldan.
Baþka boþluklarla doldurduk boþluðumuzu.
Kirpiðimizin yýkanmýþ perdesini aralayýp,
Puslu pencerelerden baktýk, dýþarý attýðýmýz dünyamýza.
Ve o yüzdendir ki, bu günden hiçbir þey anlamadýk.
Bir bedende sen ve ben olduk ama
Yan yana duran biz olamadýk.
Bir türlü ýsýtamadýk kalbimizi ama üþümedikte.
Çünkü, kendimizi kendimizle sardýk.
Unuttuk mu peki?
Unutmadýk… Unutmadýk...
Unutamadýk...
Arzu Karadoðan
Aþkýn Soluma Emanet kitabýndan
............
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.