Yavrusunun yeri ana kucaðý, Hocalý’da zorla çekip aldýlar. Evlatlarýn yurdu baba ocaðý, Katliamla öksüz, yetim kaldýlar...
Müslümaným, Türküm, ulu çýnarým! Yanarým da Karabað’a yanarým. Hocalý’yý yangýnýmla anarým. Ayrý düþtük parça parça böldüler!
Ayrý dala bir kökten gýda yürür. Dallar büyür beden heybetli durur. Bedenden ayrýlan dal çabuk kurur. Kökten ayrýlanlar bir bir soldular...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Cuma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.