Ellerini ellerimde tutan vuslat Gök boncuðum yeþilden maviye geçmiþ Þu vurdumduymaz gurbet acýlarý beni kahretti Çölünü bana, baharýný sana býraktý.
Bir zamanlar eriþilmez bir yýldýzdýn gökyüzünde Þimdi mesafeler daraldý þu uçuk mavilerde Sanma ki her seven bir umudun rengidir Anlatabilseydim içimi kemiren gurbet kahrýný Dinlediðim bir þarký olurdum, mýrýldanan dudaklarýnda.
Sen benim yaralý genç erkekliðim Bir tren kalkýyor istasyondan Ýstanbul’a doðru Boynumu büken bir özlemle bakýyorum peþinden Hiç eksilmedi kokusu þu hüznümün acýlarý Geçti gitti ömrümün baharý, sahi ben kimdim?
Nuri Daðdelen 26.2.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.