Gökten ateþler yaðar yýkýlmýþ þehirlere, Nefes alan her canlý yer altýna gömülür. Kan ve gözyaþý seli karýþýr nehirlere, Aðlasalar duyulmaz, çocuklar sessiz ölür.
Kimileri kundakta, kimileri beþikte, Sürünüp çýkýyordu daha yeni eþikte, O körpecik bedeni þimdi delik deþik te, Böyle cana kýyýlmaz, çocuklar sessiz ölür.
Yapýlan bunca zulüm acep neyin yüzünde? Analarýn feryadý buz tutar gökyüzünde, Ciðer paresi gitmiþ, caný çýkmýþ özünde, Onlar insan sayýlmaz! Çocuklar sessiz ölür.
Mazlumlarýn sindiði, zalimlerin azdýðý, Hazýr mezarlar vardýr; bombalarýn kazdýðý, Kara yazýlar vardýr; katillerin yazdýðý, Kefenlere sarýlmaz, çocuklar sessiz ölür.
Yýkýldý, yaðmalandý sömürülen diyarlar, Gençler topraða düþtü, aðlýyor ihtiyarlar, Dünyanýn diðer yüzü oldukça bahtiyarlar, Gidenin yeri dolmaz, çocuklar sessiz ölür.
Bunlarýn vebalini taþýyamaz bu dünya, Birleþmiþ Milletler var! Barýþý saðlar güya, Herkes gözünü açsýn, bitsin artýk bu rüya, Kan kokusu daðýlmaz, çocuklar sessiz ölür.
Sabri Koca
____ siz deðerli þairlerimizden gelenler ____
Medeniyetler kükremiþ,gemi almýþlar azýya, Kimler çare bulacak,yazýlan bu kara yazýya, Ýnsanýn hayalleri,dönüþmüþ defineye,kazýya, Mal mülk böyle yýðýlmaz,çocuklar sessiz ölür... Nurettin GÜLBEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.