Çocukların sokağı
Onlar yokluk içinde baþlýyorlar hayata..
Kimi ninnisiz.. kimi zýbýnsýz.. Kimi nenesiz....
Sevgisiz ve çaresiz...
Yokluk sefalet Ýçine doðuyorlar kabahatsiz...
Ýki ucu açýk tavansýz evlerinden
geçiyor sokaklarý
kolsuz kanepe var yanýndan....
Mutfak yolu yalandan....
Kartondan yapýlmýþ raflar ...
Guruldayýp zil çaldýrýyor boþ kazanlar...
Kireç tutmuþ düþünceli demliðin aðzý hep ayný
yöne bakýyor.....
Okul çaðýnda..yollara düþüp
köþe kapmaca oynuyorlar ...
Yavaþlayan trafikte......
Gözlerine kan oturunca arka farlarýn...
kimi mendil...Kimi su satýyor... výzýldayan viyadükte..
Kollarýyla dolayýp kucaklýyorlar kendilerini...
Dokunma dürtüsünün açlýðý içinde
Sýcak nefes üflüyorlar kollarýna.....
Soðuk þehirde
Sonra...
Kazançlarý alýnýyor ellerinden
Dayaktan kötekten mecburiyetten
Alamýyorlar kendilerini Dilenmekten
Sonra...
Cam ýþýðýn çevresinde gece kelebekleriyle
Buluþuyor...yalnýzlýklarý
Sonra...
sonrasý yok....
Bahar gelmiyor ki onlara...
Açýkta baþlayan yaþamlarýnda yokluk...
Son kalan kuruþlarýný vuruyor þakaklarýndan...
Delik deþik ediyor ceplerini..
Kuþ ayaklarýyla kamburlarýný
sýrtlayýp kapýyorlar sokak köþelerini
Hýrýltýlý týknaz bir çocuk seyrek görülen
ekþi gülüþüyle bir kaç kükürt çizip tutuþturuyor
Paçavralarý....
Kazaðýndan hav kokusu yayýlýyor nüfusuna...
Kirli duman doluyor gecenin bronþlarý
Öksürdükçe gece kirleniyor çocuklarýn ciðerleri
Rüzgara karýþýyor hýrýltýlý sesleri ...
Yosun tutmuþ.. su dolu Ýbrik
Pis sýrýtýrken....ayak yolundan..
Yutkunup....çaresiz
Damlatýyorlar sularý
boðazlarýndan...
Çete baþlarý....alaylý siyah kuþaklý...
Onlarý koruyanlarý...
Ayný zamanda yezitleri...
Buz gibi bakýyor....çocuklara
Takma gözleri...
Ama....onlar hiç sevilmedi ki!!!
Deðmedi omuzlarýna dost elleri
Rana Berber
07.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.