Binler Bir Gönül Etmiyor

Beni boðuyor bu þehrin girdabý,
Çýkýþýný arýyorum labirent sokaklarýn,
Sustum,
Sustum,
Konuþmak...
Kim hasbi ki hasbihal edelim?
Sahiciliðini kaybetmiþ mahalleler,
Caddeler öylesine akýp gidiyor.
Aradým,
Gölgelerden suretler aradým,
Her yol prangaya gidiyor sanki bu þehirde,
Kollarýmda ve yüreðimde pranga sesleri,
Esir almýþ beni geceler,
Arkadaþ oldum zifiri karanlýkla.
Gönlüm güvercin yüreði gibi,
Ürkek ve çaresiz...

Baðlamýyor beni bu þehrin ýþýklarý,
Küme küme olmuþ yýðýnlar anlamsýz,
Her yerde ayný ses,
Her yerde ayný yüzler,
Binler bir gönül etmiyor.
Tutkular saman alevi gibi,
Örselenen duygularým masumiyetini arýyor.
Nerde o eski zamanlarýn bakir duygularý?
Bir mahalle;
Binlerce yüz,
Onbinlerce el gömülmüþ topraða.
Geçmiþin yiðitleri güne hükmedemiyor.
Gelecek ne olacak kimse kestiremiyor.
Beni de gömdü bu þehrin bilinmezlikleri,
Evladýma ne vereceðim ben de bilmiyorum,
Kimse de bilemiyor...
Biçare gönlüm sen de kayýpsýn!
Yolun da yok yönün de yok....
Sosyal Medyada Paylaşın: