Sen kadar uzak
Göðsümde bir yara
Yaranýn kabuðunda ellerin
Ve ölü sevicilerle uðraþýyorum
Onlar kalbimi öldürmeye çalýþýyor
Bense sana kalbimle sarýlmaya
Sanki yitik bir zamanýn içindeyim
Ellerim buðday tarlasýnda güneþi arýyor
Güneþe uzanýp karanlýðý tutuyorum
Öyle uzak ki güneþ
Ellerime dokunmadan kayboluyor
Sonra sýnýrlarý ihlal eden bir mülteci oluyor yüreðim
Yüreðim kendine uzak
Kendine düþman
Kendine zindan
Kendine kör bir kurþun sýkýyor
Çoktandýr sesim de sesini arýyorum
Göðsümde saçlarýný okþadýðým geliyor aklýma
Gözlerim buðulanýyor
Aðlamaklý oluyorum
Sonra bir okyanusun ortasýnda kalýyorum
Mavi bir gök düþüyor üstüme
Üstüm baþým sen kadar güzelleþiyor
Sen kadar uzaklaþýyor
Sen kadar yabancýlaþýyor hayata
Ama yitik bir kalbin içindeyim
Buðulu bir pencere önünde duruyor hayallerim
Dýþarýda ölü seviciler
Ýçimde labirentler sýralanmýþ
Bense senin peþinden koþuyorum
Ölümse ölüm olsun sonum
Yeter ki sen kalbimin bir köþesinde dur
Belki ben seni unuturum
Ama kalbim asla unutmaz gidiþini
Ýbrahim Dalkýlýç
25.02.2019
00:05 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.