Bir Evlat ki!
Bir Evlat ki!
Kapýlarýmýz aþýnmaz oldu
Evlat ataya taþýnmaz oldu
Baba, anne kapýya bakýyor
Evladým halim sorar mý diye
Cep icat oldu, sohbet bozuldu
Ha bir gün olsun arar mý diye
Yemedi, giymedi evlat için
Hiç huzur görmedi evlat için
Saçýný süpürge yaptý her an
Baba, uykusuz kaldý her zaman
Evlat aklý, takmadý atayý
Ata ona saðlýk feda etti
Evlat, emekleri heba etti
Yuva kurdu, anayý unuttu
Palazlandý, dostunu unuttu
Ýnsanlarýn hasýný unuttu.
Paradan baþkasýný görmedi
Gönül yapmadý, kalbe girmedi,
Sevgiyi, riya için zannetti,
Ýnancý, hülya için zannetti!
Ataya “öf” demek büyük günah,
Batýþýn yakýndýr, akþam sabah!
Önüne geleni kapýyorsun,
Ardýna geleni tepiyorsun,
Düþündün mü hiç, ne yapýyorsun?
Anla ki gayyaya batýyorsun!
Kazým Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 07 ÞUBAT 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.