Zulüm olmuþ insanlýk Ey dertli gönül.. Kanayan bir yara var kabuk tutmaz bilirim. Yeryüzünün en þerefli varlýðý deðilmiydi insan.. Þimdi insalýðýn yasýný tutuyor kalbim.. Mahsumlar ölüme gülümseyerek giderken.. Bu hüzün neden.. Ey can.. Bütün umutlar ölmeyen insanlýktaydý... insanlýk ölmeden evvell.. Þimdi hangi insanlýðý diriltsem de.. Dünya ya barýþý getirsem..!!! Oysa bilmezler ki.. Misafiri olduðumuz bu alemde.. Aldýðýmýz nefes bile emanet..!
Raif ÞEFKATOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
KALBİM_KÖRDÜĞÜM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.