KALDIRIMLAR AĞLIYORDU

KALDIRIMLAR AÐLIYORDU
Yusuf Yýlmaz
Ýstanbul’un sokaklarýný geziyorum,
Solgun ve yorgun gözlerle.
Tarih kýzgýn,
Tanrý kýzgýn,
Sevenleri kýzgýndý.
Bu çarpýk binalar, bu gölgesiz aðaçlar,
Yakýþmamýþ bu güzelim kente.
Kaldýrýmlar ýslaktý, kaldýrýmlar aðlýyordu!

Gidenler az, gelenler çok vardý.
Sanki dünyanýn bütün insanlarý buradaydý.
Her renk ve her coðrafyadan,
Siyah, beyaz, zengin, fakir, dertli, dertsiz ayýrmadan.
Yoksulluðun, çilenin adýný yazýyordu kaldýrýmlar.

Baharý kaybolmuþtu Ýstanbul’un.
Toprak kokmuyordu, çimen kokmuyordu havasý,
Tadý-tuzu yoktu suyunun.
Çünkü her yer betondu.
Ara sýra duvara týrmanan kediler,
Kaçacak yer arýyordu.

Neredesiniz ey yollarýna dizdiðim,
Gülücüklerim, güllerim, selamlarým…
Geçen yýl bakýnca buradan,
Sultanahmet görünüyordu,
Önüne kocaman bir taþ mý yuvarlandý,
Ne oldu?
Solgun ve Yorgun gözlerim,
Eski Ýstanbul’u arýyordu.
Kaldýrýmlar ýslaktý, kaldýrýmlar aðlýyordu!















Sosyal Medyada Paylaşın: