İnsan Bir Kere Sever

Yýllarca ararsýn ayný rengi, ayný kokuyu,
Ne zamanda vardýr, nede baþka bir yerde o duygu,
Unutursun kendini de unutamazsýn onu,
Aklýna gelmez, ne ölüm ne de hesap korkusu.

Sýkýlýrsýn kalabalýktan, yalnýzlýktan,
Alýr baþýný gidersin her bir diyardan,
Býkarsýn artýk yaþamaktan, yaþlanmaktan,
Anýlar yorganýna sarýlýp yatmaktan.

Kabýna sýðmaz ateþler içindeki bedenin,
Umurunda olmaz ki onurun, güzelliðin,
Onun yolunda umutsuz bir insan olursun,
Ömrünü adasan da, geri dönmez o nurun.

Dünyayý verseler sevemezsin onun kadar,
Hiçbir yerde yoktur o gülüþler, o bakýþlar,
Ne masum güller, ne çiçekler ne de çocuklar,
Aþk dýþýnda yalandýr alýnan bütün hazlar.

Her insan için zaman bir kez sýfýrdan baþlar,
Acýlar mutluluklar zaman selinde çaðlar,
Aþk dýþýnda unutursun her þeyi ey sevgili yar,
Ýnsan bir kere doðar ve yalnýzca bir kere sever

Ahmet Öztürk

Sosyal Medyada Paylaşın:

ahmetozturk Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Vatan Aşkı Umudunu Bittiği Yerde Aşkta Biter Hain Dost Gökkubbe İçinde İnsan Bir Kere Sever O Sen Miydin? Umurumda mı Sanki Nasihat / Hatırlatma Bir Boğaz Destanı Doğum Günü