Eylül Bittiği Zaman

Anladým ki, bu týlsým gözlerindeydi.
Anladým , Eylül bittiði zaman.
Korkmasam da beni yakacak ateþinden.
Yandým, Eylül bittiði zaman.

Kýrýlarak gönlüm çekse de elini,
Kývýlcýmla yakacaktýn bedenimi.
Kor kalbine su çarpmýþsýn.
Yanmadý, Eylül bittiði zaman.

Kurnaz tilki deðilsin ki kandýrasýn,
Beni bataklýða, uçuruma itesin.
Kopan yapraklarý rüzgar savurur bilesin.
Anlarsýn, Eylül bittiði zaman.

Sorsalar bana huzur neydi ?
Düþünürüm, beni sarsan gözleri.
Ancak giderken vurdu sözleri.
Sustum, Eylül bittiði zaman.

Sustum, çünkü kalem anladý halimden.
Kaðýtlar kirlendi sessizliðimden.
Hep döneceði geçti aklýmdan.
Dönmedi, Eylül bittiði zaman.

Zaman geçmezdi Eylül’i gecelerde.
Bir gözdür tutturmuþum hecelerde.
Sevginin yokluðu göründü nicelerde.
Gördüm, Eylül bittiði zaman.

Akýl almayan bir düþ bu.
Ýnananlarýn karþýsýnda aynasý yoktu.
Sevenin karþýsýndaki hep soðuktu.
Üþüdüm, Eylül bittiði zaman.

Eylül bittiði zaman, yazdým.
Yazarken hep ufalandým.
Kaybýnýn bu kadar üzeceði geçmedi aklýmdan.
Üzüldüm, Eylül yittiði zaman.

Aralýk 2013
Sosyal Medyada Paylaşın: