yoksunluðunda Ýstanbul aðlarken
kelimeleri kanatýr avuçlarýmda
þiirler tutuþurken
ölmek böyle güzel midir
...
yoksulluðunda sokaklar
caddelerin taklarý düþerken
Kýzkulesi’nde telaþlý gün kýrýlmalarý
meneviþlenirken denizde
lumbaradan bir adam
martýlarý besliyor
elleri büyük, gözleri aðlamaklý
ýslak ekmekleri kapýþýyor
çýðlýk çýðlýða martýlar
...
Haydarpaþa’da paslý tren raylarý
ezalý birkaç kadýn, yüzkýran ayaz
-‘’ellerin ne kadar beyaz‘’
diyor bir adam sevgilisine
ayrýlýða beþ kala
-‘’ömrümde yaþadýðým ilkyaz‘’
diyor bir kadýn yârine
gözyaþlarýný saklarken
avurtlarýnda
Haydarpaþa’da tren ýslýðý
ilmeklerken hançereleri
küçük çiçekçi kýzýn
kaybolan çýðlýðý
...
ne çok kelimeleri yasakladýk
hey aþk!
tarumar yüzüm hüznün alyasýnda
can çekiþirken
ne çok bekledim sayýkladým
hey aþk!
yoksulluðunda anýlar
kýr kýrk kapýyý
kýrký çýktý yalnýzlýðýnýn
takvimler eprirken
yoksunluðunda Ýstanbul aðlarken