İNSAN YALANCI
ÝNSAN YALANCI
Hemi kindar hem de, dindar olunmaz
Dinimizde bu yok, insan yalancý
Mü’min kulda haset, kibir bulunmaz
Haddini bilmeyen, insan yalancý
Hemi hýrsýz hem de, dindara bakýn
Yoktur böyle bir þey, inanman sakýn
Bunlarýn yüzünden, kýyamet yakýn
Kul hakký bilmeyen, insan yalancý
Hem rüþvetçi hem de, dindar olacak
Mazlumu çalacak, cebi dolacak
Bu sayede belki, makam bulacak
Nefsini düþünen, insan yalancý
Küfür söyler ama, dindar görünür
Sakal cübbe þalvar, Þeyhe bürünür
Madi çýkar için, “alçak” sürünür
Ýki yüzlü müsrif, insan yalancý
Ahlaktan bihaber, olan dindar! var
Vicanýndan kira, alan dindar’ var
Milletin malýný, çalan dindar var
Ýmaný kin olan, insan yalancý
Abdest namaz bilmez, dindar takýlýr
“Amentü”yü sorsan, yere çakýlýr
Bunlara uyarsan, bu din yýkýlýr
Cehalete batmýþ, insan yalancý
Adam Cehennem ateþinin önünden geçerken bakar ki, mahallenin Ýmamý boðazýna kadar ateþler içinde yanýyor, yanýyor ama kahkahalar atýyor. “Hocam hem yanýyor hem de gülüyorsun hayýrdýr, bu ne iþ”. “Ne yapayým” der hoca “Aþaðýda Müftü efendi ayaðýmý gýdýklýyor”
Hacaloðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.