Gün eðilirken denize
Bir kýzýl ýþýk yansýr benize.
Eþen Çayý’nýn Akdeniz’e
Aktýðý yerdeyim.
Hiç bitmedi
Geceyle dansým.
Artýk çok uzak
Gündüze kavuþma þansým.
Gecelerin ömrüme
Kazýk çaktýðý yerdeyim.
Hayatým
Sarpa sarmýþ çoktan.
Baþým
Dara düþmüþ yoktan.
Duyguseliozan
Umut kesmiþ Hak’tan.
Egolarýmýn soluk soluða,
Kan-ter içinde,
Patinaj çektiði yerdeyim.
Kaybettim ben,
Sen de beni.
Umut doðmaz
Artýk yeni.
Tutan olmaz
Kendi düþeni.
Sevda karasý gözlerimden,
Yaþ dökerek,
Sular, seller gibi,
Piþmanlýklarýmýn
Ayyuka çýktýðý yerdeyim.
Oysa ki hiç azalmadý
Hayat ile kavgam.
Canýma okudu
Kederle gam.
Çelikten bir kafes gibi
Kara sevdam;
Elimi, kolumu baðlayýp
Hergün bir canýma
Sýktýðý yerdeyim.
Artýk bende kaybettim
Çoktan yolum.
Saðýmda riya,
Sevda yarasý solum.
Bir vefalý yâr gibi
Kollarýný açmýþ ölüm.
Bahar yaðmurlarýna doyunca yerden;
Kuþkonmaz topladýðým,
Dolamanlarýn çýktýðý yerdeyim.
Gün eðilirken gökten yere,
Çaðlarken
Gözlerimden doðan dere..
Umudumu yatýrýp
Gittiðin yere;
Gözlerimin baktýðý yerdeyim.
Yüreðimin attýðý yerdeyim.
Duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.