Hadi gel ! kalbimin sokaklarýnda beraber yürüyelim dost muhabbetine çok zamandýr hasretim sen benim ekmek,su gibi niðmetim insan ömrünce kaç kiþiye der azizim yeter ki, susmayalým susarak özlemeyelim...
Nedendir , attýðým taþ yerine varmýyor dönüp dolaþýp beni vuruyor yaktýðým ateþ aþk olmuyor kor alevleri hep beni yakýyor.
Hatýrlýyor musun þu okul yolunu?.. Hangimiz sevmedik silgi kokulu kýzý etekleri zil çalan,gönül hýrsýzýný intiharýmýz olurdu bir gülüþü bir gün görüþemezsek köþe baþýnda gece kuþu olurduk sokak taþýnda.
iþte, bu yollarda bilendi delikanlý kalbimiz her gün okuduðumuz aþktý andýmýz... sevgilinin saçlarýnda hayata tutunduk þairin dediði gibi "aþk okuduk ,aþk dokuduk"....
Evet, evet Kader’di adý , örmeliydi aðlarýný...
Annemden duydum çok sonra... Yaradan çirkin bahtý vermeliymiþ insana, -"gül gibi kýzdý" diye söylenip durdu bilmiyordu ki, sol yaným yýllarca batýp durdu...
Neyse, sen istiyorsan dön geriye ben sabahçýyým dað kahvesinde balta ile sapý arýsý yolum uzun ince yormayayým senide...
ULVÝ CAN YOLDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ULVİCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.