Meyri

Aradým aynada saklandýn sýrda
Sensizlik içimde üþüyor Meyri.
Kadir gecesinde gökteki nurda
Cemalin içime düþüyor Meyri.

Yalvardým Mevlâ’ya, hatim okudum
Kirpiðinde caný örüp dokudum
Seslenip geceye seni þakýdým
Hasretin içimde ýþýyor Meyri.

Seher melteminde þafak atarken
Güneþim bak sensiz doðup batarken
Rûhum karanlýðý sarýp yatarken
Gözlerin ufuktan aþýyor Meyri.

Umudum kesilir, açýlýr perde
Ýþte gidiyorum böylece derde
Kuytu bir köþede izbe bir yerde
Bu can seni sessiz yaþýyor Meyri.

Aþk mevsimi geçti hasatta yoksun
Battýn bu baðrýma zehirli oksun
Ne derdin var ise bu garip çeksin
Yaralar kanayýp piþiyor Meyri.

Bir zalim sevdânýn þah eserini
Çivile baðrýma vur keserini
Deðdiði yerlerin gör hasarýný
Yerden yere çalýp coþuyor Meyri.

Pusu kurmuþ zaman çalýyor benden
“Ecel teri ecel,” dökülen tenden
Akýp dökülüyor ince inceden
Yüreðimden akýp taþýyor Meyri.

Bekir der yýkýlan benim kirmaným
Geleceðim sana olsa dermaným
Ne olur katlime yazma fermaným
Eller zaten kuyu eþiyor Meyri.


Bekir Akbulut (Ozan Ýhlasi)
23.12.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: