faydasý yok biliyorum,
yazdýðým hiçbir þiir gül kadar makbul deðil
dizelerle nefes taþýmak ne mümkün
çiy tutmaz sayfalar
ellerim bana küskün
her günü,
takvimden düþme fobisine raðmen
s’essiz harflerle yaptýðým suni teneffüsle kaðýda tutup
dün ile yarýn arasýnda sýkýþmasýn diye
umutla avutmak
ve ateþten bir anlamýn yanýnda
barut gibi durmak..
öylece,
uslu uslu
düþünsene !
hangi dize derilir
gül gibi ellerine
hangi tetik düþer
kuþ yutan gülüþüne..
faydasý yok biliyorum,
yatacak yeri yok þiirin
gözlerinden baþka
ve hiçbir söz yürüyemez yalýn ayak
seninle yan yana
toprak kokan bir yolda
faydasý olur mu bilmiyorum,
hazýr kýta" sana duran bir þiiri
az evvel kalemimle derdim
aslýnda her dizeyi gül’ diye
elimle vermek isterdim
faydasý olsun diye söylemiyorum
sakýn yanlýþ anlama
gel,
gel ki,
rimeli akmasýn harflerin
göz yaðmurun altýnda
sev yine,
ve yine sev ki,
pas tutmasýn kalp
güz yastýðýn altýnda..