Belki de son satırlarım

Son demlerimdeyim artýk...
Son zamanlarý...
Belki de son aný...
Bu yýkýk,virane olmuþ bedenimin...
Yorgun yüreðimin...
Kim bilir belki de...
Belki de son satýrlarý sana yazýlan...
Son satýrlarý...
Son...

----

Tükenmiþlik nedir?
Bilir misin sen...
Bitmekten de ötedir bitmekten de öte...
Herþeyini almýþlar...
Elinden...
Ama bitememiþsin...
Bitsen belki kurtulacaksýn...
Ama yok...
Tükenmiþlik iþlemiþ kanýna...
Çaresizliðin diðer yaný...
Seni dipsiz kuyulara atar...
Dirhem dirhem içini acýtýr...
Hep aðlatýr...
Hep sýzlatýr...
Þu zalim hayatta,
yüzüne tokat gibi çarparak
ben hep burdayým der...
Burdayým...
Yýkýlmýþlýðýn ta kendisidir
tükenmiþlik...
Yýkýlmýþlýðýn ta kendisi...

----

Yoruldu artýk bu kalbim...
Yalan sevdalara,
sahte aþklara kucak açmaktan...
Yoruldu artýk bu bedenim...
Her seferinde dayanýlmaz acýlara
maruz kalmaktan...
Sonu gelmeyen deðmeyecek sevdalara
yanmaktan yoruldu...
Yoruldu diyorum...
Çok yoruldu...

----

Soruyorum sevgili...
Þimdi soruyorum sana...
Bir aþk (adamý/kadýný),
artýk aþka inanmýyorum derse ne olur?
Taþ olur taþ...
Koca bir taþ...
Taþ oldum ben...
Aþka inancým kalmadý...
Ve bu taþý artýk býrakýyorum
senin avuçlarýna...
Tuz-buz mu edersin param-parça mý?
Yoksa avuçlarýnda filizlendirip,
çiçek açtýrýp hayata mý döndürürsün
senin ellerinde...
Belki de son satýrlarým
bunlardý sana sevgili...
Hoþçakal...

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: